สายรัดข้อมือ มักมีประเภทเป็นวงที่ทำจากพลาสติก หรือกระดาษมัน ที่ใช้เพื่อมัดหรือคาดที่อาณาเขตแขน สายรัดเหล่านี้มักทำให้ไม่สามารถใช้ร่วมกันได้ เพื่อใช้เป็นสัญญาณประจำตัว หรือใช้เพื่อเป็นการบอกความเลื่อมใสหรือลุ้นหน่วยงานธรรมการย์ต่าง ๆ
ต้นปีพ.ศ. 2548 สายรัดข้อมือซิลิโคนได้กลายเป็นอลงกรณ์ที่ได้รับแฟชั่น ที่องค์กรการกุศลนำมาเพื่อหาเงินบริจาค สายรัด Livestrong เป็นแบบแรกที่ออกมา ผ่านทางการริเริ่มโดยแลนซ์ อาร์มสตรองนักปั่นจักรยาน จากนั้นก็ได้มีออกมาอีกหลายประเภท
ในประเทศไทยสายรัดข้อมือ เริ่มเป็นที่การตั้งกฎเกณฑ์ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2548 โดยที่ราคาของสายรัดข้อมือบางอย่างมีค่าสูงประมาณ 1 พันบาท และได้หมดค่านิยมในช่วงกลางปี พ.ศ. 2548
แต่ในสมัยปัจจุบันได้รับแบบอย่างในการผลิตเพื่องาน แสดงสินค้า ของกำนัลเพราะด้วยสหภาพ ต่าง ๆ อย่างแพร่หลาย เนื่องจากมีต้นทุนต่อชิ้นทึ่ถูก ซึ่งวิถีทางทำสายรัดข้อมือ นั้นมีหลายหลายวิธี โดยมากนั้นสายรัดข้อมือจะมีการทำจาก ยาง ซิลิโคน Rubber หลายหลากเกรด
วีธีการขึ้นลายบนสายรัดข้อมือนั้น ในการผลิตจำนวนมากจะใช้การทำบล็อกในการขึ้นของซื้อของขายมีข้อดีคือความคมชัดของการระบายสีบนสายรัดข้อมือ และอีกกรรมวิธีในการทำการวาดเขียนบนสายรัดข้อมือนั้น คือ การใช้เลเซอร์ในการแกะสลักข้อความบนสายรัดข้อมือ ซึ่งสามารถทำได้ในจำนวนน้อยต่อแบบ ซึ่งได้รับแบบอย่างจาก ลูกค้า เพราะสามารถทำสายรัดข้อมือได้ตามความประสงค์ในจำนวนที่ไม่มาก อีกทั้งบางหุ้นส่วนยังสามารถ ใส่หมายเลยเลขโค๊ดเฉพาะเพื่อสายรัดข้อมือแต่ละอันได้ด้วย